Oko četvrtine osoba s poremećajima uzrokovanim upotrebom droga ili alkohola također pati od post-traumatskog stresnog poremećaja (PTSP), koji je obično uzrokovan traumatičnim ili stresnim životnim događajem poput seksualnog zlostavljanja ili učešća u ratu, što uzrokuje intenzivnu anksioznost kod osobe. Međutim, pacijenti i pružaoci zdravstvene zaštite nerado se upuštaju u „zlatni standard“ tretmana za PTSP – kognitivno bihevioralnu terapiju – zato što pretpostavljaju da će razmišljanje i razgovor o traumatičnim događajima tokom terapije izazvati recidiv.
Istraživači Univerziteta Johns Hopkins su sada dokazali da bihevioralna terapija koja osobe izlaže sjećanjima na njihovu traumu ne uzrokuje recidiv upotrebe opijata ili drugih droga, te da su se ozbiljnost i emocionalni problemi povezani sa PTSP-om smanjili već nakon prve terapijske sesije.
Ovi nalazi su objavljeni 29. juna u Časopisu za traumatski stres (eng. Journal of Traumatic Stress).
Ovaj rad nastao je iz većeg projekta u kojem je dr. sc. Jessica Peirce, vanredna profesorica psihijatrije i bihevioralnih nauka na Medicinskom fakultetu Univerziteta Johns Hopkins, sa svojim kolegama testirala kako potaknuti često nevoljne pacijente u liječenju od ovisnosti na sudjelovanje u terapiji PTSP-a. U članku iz 2017. u časopisu Journal of Consulting and Clinical Psychology, njen tim je pokazao da su pacijenti ovisni o opijatima u prosjeku prisustvovali na devet terapijskih sesija izlaganja za tretman PTSP-a kada su dobili novac kao poticaj, u poređenju sa samo jednom sesijom bez poticaja.
Nadograđujući raniji rad za novu studiju, njen je tim proučavao poređenja žudnje za opijatima ili drugim drogama iz sedmice u sedmicu prije i poslije terapijskih sesija, samoprijavljenim danima konzumiranja droge i drugih distresa.
Istraživači su otkrili da nije bilo povećanja upotrebe opijata ili drugih droga ili u prijavljenim slučajevima stresa nakon terapijskih sesija za tretman PTSP-a. Do devete terapijske sesije, skorovi za ozbiljnost PTSP-a su se smanjili, u prosjeku, za 54% u odnosu na prvu sesiju.
“Sada kada imamo dokaze da liječenje PTSP-a neće uticati na oporavak, pacijenti mogu zahtijevati terapiju, a pružaoci servisa za mentalno zdravlje imaju obavezu da je omoguće svojim pacijentima”, kaže Peirce. “Mnogo je veća otpornost unutar ove populacije nego što im mnogi pružaoci zdravstvenih usluga priznaju, a ne nudeći im odgovarajući tretman, ustvari im se nanosi šteta.”
Izvor: https://medicalxpress.com/